Rozdział 4

*** oczami Zoey ***

Nadal siedziałam na blacie skruszona. Meggi krzątała się po salonie sprzątając po grupie. Nie mogłam przestać myśleć o nich. Czemu my ich zaprosiłyśmy? Tak naprawdę to wiemy o nich zbyt mało, żeby siedzieć z nimi na jednej kanapie, śmiać się i żartować. Zachowywałyśmy się jak tępe dziewczyny, które polecą na wszystko.

Przecież to tylko chłopcy! Przystojni chłopcy. Och, Zoey, przestań! - myślałam.

- Zee, chyba powinnyśmy porozmawiać z Rumią - mruknęła przygnębiona Meg.

- Masz rację - odparłam zeskakując z blatu.

Szybkim krokiem ruszyłyśmy do pokoju rudowłosej. Blondynka zapukała kilka razy do drzwi, lecz nikt nie odpowiadał. Trochę ryzykując wsunęłam głowę do pomieszczenia.

- Rumia, możemy? - spytałam.

Nadal nikt nic nie mówił. Weszłyśmy powoli. Usiadłam na brzegu łóżka, a Meg na krześle przed toaletką. Rumia leżała pod kołdrą tak przykryta, że nawet kosmyk włosów jej nie wystawał.

- Rumia, porozmawiajmy! - wybuchnęła wreszcie Margaret.

- Mam was dosyć - wychlipała Rumia gramoląc się spod kołdry.

Miała spuchnięte oczy, drżącą brodę i cała była czerwona.

- Jejku... to przez nas? - zapytałam.

- Nie wiem. Dziewczyny chodzi o to, że ja... boję się związków. Przepraszam was, ale panikowałam. Przypominał mi się ten dupek. Przepraszam - chlipała.

- Och, o to chodzi, o niego. Myślałyśmy, że... Rumia - powiedziałam wzruszona. Przysunęłam się do dziewczyny i objęłam ją.

- Rumia, wiem, że to nie najlepszy moment na takie pytania, ale... mogę na chwilę wyjść, bo Lou dzwoni? - zapytała Meg.

- Oczywiście - zaśmiała się Rumia - ale bez żadnych czułych słówek.

- Jasne - uśmiechnęła się blondynka.

*** oczami Meggi ***

Stałam na korytarzu trzymając palec na zielonej słuchawce.

A co tam - pomyślałam i kliknęłam przycisk.

- Halo? Meggi? - słysząc ten czarujący głos odebrało mi mowę. Po chwili dopiero mruknęłam:

- Cześć Lou.

- Myślałem, że nie chcesz mnie słyszeć, tak długo nie odbierałaś.

- Nie, nie. Oczywiście, że chciałam z tobą porozmawiać. Co tam u was? - spytałam. Dziś dowiedziałam się, że chłopcy mieszkają w jednym pokoju.

- Dobrze, znaczy trochę namąciłyście u nas - zaśmiał się.

- To znaczy?

- Hazza wciąż nawija o Rumii, a Niall pisze tysiące SMS-ów i nie wie, który wysłać do Zee.

Roześmiałam się na cały głos.

- Serio? No nie wierzę.

- Ja też nie wierzyłem na początku - odparł - A co u was? O co chodziło wieczorem, miałyście nas dość, tak?

- Nie! Mała kłótnia. Ale już wszystko dobrze.

- Meg... co robisz jutro wieczorem?

- Planowałam obejrzeć samotnie jakiś melodramat pożerając tysiące kalorii, a co? - zachichotałam znając już jego pytanie.

- Może pożarłbym z tobą te kalorie, ale w jakiejś restauracji? - zapytałam zdenerwowany.

- Oczywiście - zaśmiałam się .

- Będę u ciebie o dziewiętnastej, co ty na to?

- Jestem za - powiedziałam - Wiesz co, muszę już kończyć. Dziewczyny zaczną coś podejrzewać.

- Dobra. Pozdrów je. Pa!

Pożegnałam się, po czym ponownie weszłam do pokoju. Zee i Rumia siedziały na łóżku śmiejąc się.

- Coś mnie ominęło?

- Nie, nie. Czego chciał Lou? - zapytała Zoey.

- Zaprosił mnie do restauracji. Macie od niego pozdrowienia. Jestem zmęczona, a jutro nie mogę wyglądać jak wampir. Dobranoc! - rzekłam chwytając za klamkę.

- Meg... - zaczęła podejrzliwie Zoey. Wiedziałam, co miała na myśli.

- Spokojnie, to tylko przyjacielskie spotkanie. Miłych snów!

- Nawzajem - powiedziały razem.

Szybko umyłam się, przebrałam i powędrowałam do łóżka. Mimo podróży i tych wszystkich emocji wcale nie byłam zmęczona. Przykrywając się kołdrą usłyszałam dźwięk dzwonka. Odblokowałam klawiaturę i spojrzałam na ekran.:

Pozdrowiłaś dziewczyny? Lou.

Uśmiechnęłam się do siebie.

Tak. Nie mam przecież sklerozy.

Louis:

Nie śmiem wątpić. Xx.

Ja:

"Xx"?!

L:

Przepraszam. Dobranoc.

Ja:

Louis, ja tylko tak... Dobranoc.

Lecz tej nocy wcale nie mogłam zasnąć. Myślałam o Lou. Nie byłoby to tak straszne, gdyby nie to, że niektóre myśli nie były... przyjacielskie. Zasnęłam dopiero około drugiej w nocy po SMS-ie :

Nie wiem czy śpisz, ale ja nie mogę. Wyjaśnimy sobie wszystko jutro... znaczy dzisiaj. Przepraszam, dobranoc. Mogę "x"? ;D

Odpisałam mu szybko:

Jak musisz :)

Louis:

Więc dobranoc. Xxxxxxxx. ;P

Uśmiechnęłam się pod nosem i mając wciąż na ustach delikatny uśmiech zasnęłam. 

__________________________________________________________________________________

Och, Lou jest taaaaaki... no wiecie, uroczy :D

Wy w komciach też możecie pisać "xxx" :)

Kolejny rozdział będzie, jak będą pod tym 3 komentarze ^.^

Coco&Chanel

Q.Q